In the jungle, the mighty jungle, the lion sleeps tonight

Om 8 uur komt de gids Bamboo ons ophalen voor de jungle tocht van vandaag. Het eerste wat ze vraagt is; hebben jullie geen lange mouwen en lange broeken? Want we komen giftige planten, bloedzuigers en een heleboel muggen tegen vandaag. De mannen trekken dan toch maar hun spijkerbroek aan en bij het vertrekpunt kunnen we t’shirts met lange mouwen kopen. Na uitleg over de route de juiste kleding, leuk allemaal in hetzelfde shirt😏 en hoge schoenen gaan we op pad. We hebben een leuke groep met Noren en een Engels stel. Er loopt naast Bamboo nog een andere gids mee met een grote zware tas op zijn rug ontfermt hij zich over Belle. We beginnen de tocht door een stuk omhoog te klimmen waarna we uitkomen bij de Elephant Cave. Met helm en hoofdlamp gewapend klauteren we over de rotsen de grot door naar de andere kant. Er zitten heel veelvleermuizen, gelukkig hoog tegen het dak van de grot aan. Na wat foto’s en geschiedenis over de grot klauteren we weer terug. We lopen zo’n anderhalf uur door dichte jungle langs bananen bomen, giftige planten, exotische bloemetjes,en rotsen. Belle struikelt over een tak en valt. Ze schaaft zich met haar sleutelbeen  aan een uitstekende wortel die recht omhoog staat. Oef dat had ook veel slechter kunnen uitpakken. We lopen door denkend aan militairen die soms dagen door de jungle liepen. De Engelse uit de groep vertellen dat ze zich hadden afgevraagd of deze trekking niet te heftig zou zijn....en vinden Philein en Belle heel stoer. We steken riviertjes over, door het water. Over een boomstam balancerend komen we uiteindelijk aan bij onze lunch plek,  waar we kunnen zwemmen, dat is wel heel lekker na deze inspanning. De kids springen van de rotsen af, de jongens van de hoogste van 5 meter. Philein ontdekt een bloedzuiger op Mel haar voet, gelukkig maar eentje die snel eraf getrokken kon worden. Daarna lunchen we op de grond met fresh springrolls die we zelf leren maken. We maken ons op voor de tweede helft van de tocht. Weer een heel stuk lopen door dichte jungle. Zelfs ik denk bij mezelf, zo heb ik wel genoeg jungle gezien. Belle loopt voorop met de guide die als het nodig is wat takken wegkapt met zijn kapmes. Philein erachter met Bamboo.  We moeten over scherpe rotsen een snel stromende rivier oversteken. De gids neemt Belle op z’n rug en loopt zo naar de overkant. Philein redt het zelf een heel stuk en wordt ook het laatste stuk op de rug naar de overkant gebracht.  Dit is zo’n moment waarbij wij ons hart vasthouden en blij zijn dat de meiden alvast veilig aan de overkant zitten. De jongens doen het soepeltjes en hebben geen angst. Mel is echter niet zo soepel en valt bij de laatste grote stap met één been in de stromende rivier. Die stroming is zo sterk dat het nog best moeilijk is om eruit te komen, gelukkig staat hier een kleine gids die Mel op het droge kan krijgen. Pfff best heftig zo.n jungle trekking. We lopen weer door op weg naar de laatste grot waar we zwemmend in gaan. Eenmaal aangekomen krijgen we weer een helm op met licht en een zwemvest aan en gaan op weg naar de grot. We houden onze lange broek aan omdat er ook nog scherpe rotsen onder het water kunnen zitten. We moeten eerst aan een touw door sterke stroming een rivier oversteken. Daarna weer klauteren over rotsen de grot in. Belle weer op de rug van de gids. Hij loopt, zonder zich vast te houden, alsof t niks is, over de rotsen. Waarschijnlijk is Belle net zo zwaar als het pakket wat hij de hele dag ook al meesjouwt. Omdat het zoveel geregend heeft de afgelopen dagen staat er een sterke stroming in de grot. We vertrouwen Belle en Philein weer aan de gids toe. We gaan half zwemmend en hangend aan de zijkant de donkerte in. Olaf betwijfelt of dit wel leuk is als je dochters ergens in een donkere grot zwemmen. Philein zegt steeds; dit is het gaafste wat ik ooit gedaan heb. Mel is blij als Belle het te koud vindt worden en gaat graag met haar en een gids terug. Even later houden Olaf, Philein en Luc het ook voor gezien. De stroming is zo sterk dat het niet te doen is om verder te zwemmen. Tijn redt het wel en zegt tegen de Noren; I stay with you guys, my whole family stopped.👍

Heelhuids komt iedereen de grot weer uit.  Nadat iedereen bijgekomen is met een kopje thee lopen we het laatste stuk terug naar de Ho Chi Minh Road waar een koud biertje/colaatje op ons wacht. De groep noemt ons de tofste familie ever. En kan niet geloven dat de meiden deze tocht doorstaan hebben zonder enig huilen of gezeur. WoW wat een dag!! Zoo gaaf dat we dit met elkaar gedaan hebben! 

S’nachts denk ik nog een paar keer terug aan vandaag en aan wat er allemaal had kunnen gebeuren en ben blij dat we allemaal heerlijk in ons bedje liggen.