De tunnels van Vinh Moc

Na een heftige tocht gister zijn we verplaatst van homestay voor ons laatste nachtje in Phong Nha. Helaas had Sy geen plek meer, maar gelukkig is er nog een zus en een oom die ook een homestay hebben. Nadat wij gister vertrokken naar de jungle hebben zij onze spullen naar de nieuwe homestay gebracht. Zooo lief!!

Vanmorgen een beetje uitgeslapen.... 8.15 ontbijt! Om 9 uur vertrekken we met een minivan via de Vinh Moc tunnels naar Hoi An. De chauffeur en zijn zoon zijn heel vriendelijk en hij rijdt gelukkig rustig en goed. Dat is nl niet altijd het geval. Bij de Vinh Moc tunnels worden we door een gids rondgeleid. Hij verteld over hoe de bevolking met 350 man in de tunnels schuilen voor bommen van de Amerikanen. En beschermd worden door militairen. Dat ze er 20 maanden over doen om zo’n tunnel te graven en dat ze op 3 levels onder de grond gemaakt zijn. Ze moeten wel diep genoeg zijn zodat ze niet instorten als er een bom valt, de diepste tunnel is 23 m diep. Het is heel indrukwekkend allemaal. We gaan de tunnels in om er een stuk doorheen te lopen. Ongelooflijk dat de mensen hier af en aan jaren lang hebben gezeten. Benauwd, klein en donker zonder elektriciteit. Er zijn 17 Vietnamezen, nu rond onze leeftijd,  die geboren zijn in de tunnels. 

We bezoeken ook nog de Ben Hai rivier, de belangrijke natuurlijke scheidingslijn tussen het communistische noord Vietnam en het socialistische zuid Vietnam. Er is ook een klein museum waar de vier belangrijkste periodes van Vietnam getoond worden. We wisten al dat de Vietnamezen een zwaar leven hebben gehad en dat wordt hier allemaal samengevat. Heel indrukwekkend!!

Nadat we wat snacks gekocht hebben rijden we snel weer door. We moeten nog een heel stuk rijden voordat we in Hoi An zijn. Onderweg zie je weer de gekste dingen voorbij komen. Het is duidelijk dat er meer scooters dan auto’s zijn en ze zitten niet alleen met het hele gezin op de scooter, alles wordt ook op die scooters vervoerd.. We zien een kruiwagen achterop de scooter, iemand achterop met stalen buizen op z’n nek of scheppen. Dan rijdt er ineens iemand langs met zijn scooter vol gehangen met dode kippen. Ondertussen razen er ook lokale bussen voorbij, die rijden als gekken, waarvan Olaf nog zegt; gelukkig hebben we die bus niet genomen. Even later appt Natalie, we zitten in een bus... die drukt iedereen van de weg af,  echt een nachtmerrie. Blijkt dat zij, per ongeluk in zo’n bus terecht zijn gekomen🙈

Wij lunchen onderweg nog in Hue, en rijden via de Van Hai pass, wat een super mooie route is door de bergen met prachtig uitzicht, door naar Hoi An. Uiteindelijk is het nog best een lange rit en komen we om 19 uur aan. Het kleine hotelletje is weer hartstikke leuk met een mooi zwembad. Remco en Natalie zijn vanmiddag ook in Hoi An aangekomen en zitten in een hotel om de hoek. We zetten snel onze spullen neer en gaan lekker eten bij Remco in het hotel. Fleur staat ons buiten al op te wachten en we kunnen gelijk aanschuiven aan een gezellige lange tafel. Wat gezellig om elkaar weer hier te treffen. We praten bij over onze beide belevenissen van de afgelopen week. En de vrouw des huizes maakt ondertussen de heerlijkste gerechtjes klaar. De kids vinden het ook echt onwijs leuk om hier met elkaar te zijn. Na het eten laat Olivier het zwembad en de kamer aan de meiden zien en trekken zich terug om FC Kip te kijken. De rest van de kids duikt nog lekker even het zwembad in. Heerlijk we voelen ons hier gelijk thuis!