Spelletjes dag

Gisteravond zijn we lekker in t dorp gaan eten en moesten we nog even pinnen. Maar de ATM is schaars hier en dus niet te vinden. Bij navraag in het restaurant gaf de ober aan dat er binnen 100 meter een ATM zou zitten. Oof aan de wandel maar nergens wat te vinden. Terug bij het restaurant de Ober gevraagd, en hij zei wacht maar even om vervolgens met zijn scooter aan te komen. Oof achterop en na ongeveer 2,5 kilometer kwam hij bij de ATM aan,  bleek toch iets verder. De ober wachtte geduldig af tot Oof klaar was met pinnen en zo kon er betaald worden.

Na een heerlijk nachtje slapen breekt onze laatste dag aan in Tam Coc. We willen er een relaxte dag van maken met nog n boottochtje en n beetje fietsen in de buurt. De jongens slapen lekker lang uit en t regent weer. We doen een paar potjes 31en, de  meiden zwemmen in de regen en het ziet er naar uit dat het niet meer droog wordt vandaag. Dan nog maar een potje poulen en de dag vullen met n boekje lezen, spelletje en eten. Om 21.30 uur vertrekken we naar het station om de nachttrein naar Dong Hoi te nemen. Het is nog n beetje vaag of de taxi nou wel of niet geregeld is. De enige vrouw die Engels spreekt is naar huis dus wachten we, toch wel n beetje zenuwachtig, af. We willen de trein niet missen, maar tot nu toe kwam alles wat n beetje vaag was elke keer weer goed. Nadat bleek dat de taxi inderdaad niet kwam.... was deze toch nog snel geregeld en waren we op tijd op het station. 

De trein ziet er netjes uit. In de trein hebben we een coupé voor 4  met 2 stapelbedden en Olaf en Tijn hebben de coupé naast ons. Daar staat wat drinken en eten op het tafeltje waarvan Oof en Tijn denken weg ermee en gooien dat weg. Luc inspecteert nog een tas die er verloren bij staat. En dan komt er een lokale man binnen die zich installeert op het bedje naast Oof en Tijn. Oeps sorry! We gaan snel liggen het is 23 uur en om 6 uur komen we alweer aan. Wel gezellig zo met z’n allen in de stapelbedden. We zetten de wekker want ja hoe zal dat gaan in zo.n trein? En hoeveel tijd heb je om eruit te springen voordat hij weer doorrijdt? Na een kort nachtje op de toch wel harde bedden gaat de wekker. WoW wat een mooie omgeving! Mel mobiliseert iedereen; wakker worden, schoenen aan, zet de rugzakken in het smalle gangetje. Iedereen is klaar om snel uit te stappen. Maar de trein stopt helemaal niet. Onze Nederlandse buren staan ook met hun hele hebben en houwe in het smalle gangetje en deze is nu compleet geblokkeerd. We gaan toch maar weer zitten, na een half uurtje komt er een conducteur klauterend over alle spullen in het gangetje om ons wakker te maken. We komen aan in Dong Hoi en kunnen gewoon rustig uitstappen. Op het station staat een meneer met een bordje in zijn hand met onze naam erop. Wat een luxe! Nog een half uurtje met de taxi en dan zijn we bij Sy’s homestay in Phong Nha.